“Ik pas me gewoon aan, geen zin in gedoe” en ondertussen wordt er stress en spanning opgebouwd. Ik kom het best vaak tegen. Vrouwen die ik mocht coachen en die zich voortdurend aanpassen omdat ze bang zijn in een conflict verzeild te raken. Bovendien wil je ook aardig gevonden worden. Natuurlijk.
Comfortabel?
Misschien ben jij wel degene die op een verjaardag zich terugtrekt omdat jij je de hele avond ergert aan één of meerdere personen en je niet durft te mengen in het gesprek, omdat jij je mening niet durf te uiten.
Of die collega op je werk die graag conflicten op zoekt, waar jij een afschuw van hebt. Die docent, partner, medespeler uit je team, of…..
Eén ding is zeker, jij voelt je er niet comfortabel bij.
Je wilt er ten diepste wel wat van zeggen, maar hoe?
Je vindt er echt wel wat van maar wilt de ander niet kwetsen en je wilt ook niet een gevoel van afwijzing ervaren.
Je weet eigenlijk ook wel dat je niet afgewezen wordt, maar toch…het gevoel overheerst wel.
Jij wilt gewoon aardig gevonden, toch? Geloof me, dat is nog heel normaal ook.
En toch…
Weet je dat jij dit kunt veranderen?
Weet je dat dit gedrag vaak voortkomt uit bepaalde overtuigingen die jij over jezelf hebt?
Weet jezelf wat jij met dit gedrag uit de weg gaat?
Weet je dat de ander overal mee lijkt weg te komen, maar de kans groot is dat ondertussen steeds minder mensen oprecht en goed contact hebben met degene? Het zou zomaar tot een eenzaam gevoel kunnen leiden voor hem of haar.
Weet je dat jij beter het gesprek aan kunt gaan?
Weet je dat in veel gevallen, relaties hierdoor verbeteren?
Weet je dat je op een hele vriendelijke en heldere wijze het gesprek aan kunt gaan zodat jij jezelf daar ook nog comfortabel bij voelt?
Misschien weet jij niet hoe je dat moet doen.
Of je doet het al jaren zo en denkt dat dit niet te veranderen is.
Zou je het willen veranderen?
Durf je de stap te zetten om hier voorgoed een verandering in aan te brengen?
